Vaidik vangmay
Essay competition on veda
हमारा वैदिक वाड़मय अत्यंत विशाल है। वेद के लिए कहा जाता हे कि ,” ब्राह्मणेन निष्कारणेन षडड़ो वेदोडध्येयः ज्ञयश्च”। मानवजीवन को तेजस्विता ओर तपस्विता निर्माण करने हेतु एवं दुःखी वः असंतुष्ट मनुष्यों को सुख ओर आनंद के मार्ग पे ले जाने हेतु एवं ध्येयशून्य मनुष्यों को हाथ पकड़ कर लक्ष्य तक पहुंचाने, अज्ञान को दूर कर स्वाभिमान व अस्मिता कि ज्योति जगाने हेतु ,वास्तविक जीवन क्या हे उसे जीना कैसे हे वो हमे वेद जीवन संजीवनी के रूप मे मिले है। सामवेद गान प्रधान वेद , ओर उसका तात्विक महत्वभी ज्यादा हे। एक कालचक्र मे सामवेद बहुत बडा वेद था उसकी एक सहस्त्र शाखा ओ की रूचाओ मे से सिर्फ एक शाखा रही हे बाकीकी शाखाएँ कहा हे या नही हे या मिलती नही हे उसमे भी मैक्समूलर ने एसा भारत को शाब्दिक रूदन करके बताया हे।
जो एक शाखा रही हे उसमे १४००-१५०० रूचा हे उनमे से कई ऋग्वेदकी है ,गीता मे भी भगवान श्रीकृष्ण ने कहा हे कि वेदानां सामवेदोस्मि अतः सामवेद मेरी ही विभूति है। हमारे वेद हमारी इन्द्रियों को बलवान बनाने हेतु प्रार्थना कि गइ हे जिसमे वाक् ,प्राण , चक्षु ,ओर श्रोत्र इन्द्रियों कि सामाजिक ओर देविय अर्थ अलग अलग हे, जेसे वाणी तेजस्वी होनी चाहिए, किसीपे आश्रित न होकर स्वतंत्र होनी चाहिए । राजाशाही के समय से तपोवन पे राजसत्ता या कोइ प्रभाव न था। ब्रिटिश काल मे भी स्कूल वः कॉलेज मे भी प्राध्यापक कि आनुमति के बिना आंगनमे प्रवेश निषेध था।
दूसरा वर्ग प्राण याने शूरवीर, मनुष्य समाज मे शूरवीर की तरह होना चाहिए जिसे अपने राष्ट्र के प्रति कोइ हानि मंजुर न हो,अगर कोई उसका अपमान करने कि कोशिश करे तो खुन खोलना चाहिए, अपने राष्ट्र के मान ओर गौरव के लिए हमारे वेदों मे यजुर्वेद की संहिता मे पाठ दिया गया हे,
आ ब्राह्मण ब्राह्मणो ब्रह्मवर्चसी जायताम्
आस्मिनराष्ट्रे राज्न्य ईशव्यः शूरो महाराथो जायताम्।
दोग्ध्री धेनुर् वोढा अनड़वान् आशुः संप्ति
पुरन्दिर युवा जिष्णु रथेष्टाः
समेयो युवा अस्य यजमान्स्य वीरो जायताम।
निकामे निकामे नः पर्जन्यो वर्षतु।
फलवत्यो न ओषधयः पचन्तां योगक्शेम नः कल्पताम्।।
तीसरा वर्ग है चक्षु ,जो निरीक्षण वर्ग पर निर्भर हे जो समाज का निरीक्षण आत्मीयता एवं प्रेम भाव ओर ध्यान से देखना चाहिए जहा क्षति दिखे ठीक कर लेना चाहिए ।
चौथा वर्ग यानि श्रोता वर्ग ,एसी समज खडी करनी चाहिए जिसे बच्चे से लेके बूढ़े तक सभी कि बात सुननी चहिए।
सभी वेदो का तात्विक दर्शन यही है कि ,मनुष्य अंत मे ईश्वर कि ओर जाना चाहिए। ईश्वर कोन है? चन्द्र ओर सूर्य का उदय वः अस्त कोन करता है? हमारे शरीर कि सत्ता किसके हाथ मे है?हम जिये कैसे? मनुष्य जीवन मे काफ़ी द्वंद्व है ,जीवन को भोग की द्रष्टि से जीए या त्यागी बने?क्योकि केवल भोग भोगने से मनुष्य खुद ही खतम हो जायेगा, अगर केवल त्यागी बने तो सर्जनहार के सर्जन की कोई कदर नही है। भक्ति की वृत्ति ओर जीवन का द्रष्टिकोण हमे वेद देते है।
हमारे वेद उसके मूल रूप मे हे या नही ये अलग बात हे। पर जो भी वेद रूपी अमृत हे उसे लोगो मे प्यार से बाटो ओर विश्व एक मंच बनकर साथ मे आये ,ओर वैदिक संस्कृति का परचम लहेरए।
कभी कभी मेरे दिल मे खयाल आता है ….

हम हर वक्त अपने से या अपनो से सवाल करते है कि मे ही क्यु सबके लिए काम करू , या सबको प्यार करने का ठेका क्या मेने ले रखा है। सबको मे खुश रखु पर मुझे खुश रखने कोन आयेगा?सवाल के अगर जवाब ही न मिले तो… अभी अभी नए ट्रेन्ड आए है लोग तनाव मे चले जाते है ओर खुदखुशी खुशी खुशी कर लेते है। अरे भाइ क्या दिक्कत हे किसी से बात करो ,खुद से सवाल करो।
सारे सवाल सबके दिल मे कई बार आते होंगे ओर खास कर लड़कियों मे तनाव कि कारण भी यही है। उनका मानना यह होता हे कि हम आपसे प्यार करते हे तो आपको हमे बिना कुछ बोले समजना होगा चाहे कितनी लड़ाई हो जाये। यहा पर लिखने कि वजह यह हे कि हम लड़कियाँ प्यार के साथ ये जताना भूल जाते है कि चाहे कुछ भी हो मे साथ हू कोई दिक्कत नहीं अगर कुछ सफर मे बिगडा हम साथ हे तो कर ही लगे।
लड़कियों के जवाब भी तैयार ही होते है , हम सब करते है, बिना बताये उनका खयाल रखते है। साथ तो देते है ,घर छोड कर रहेते हे सारा काम करते है साथ मे हमारा काम बच्चे संभावना, उनके रिश्तेदार, परिवार ,दोस्त सब फिर भी हम ही जाए।
मेरा मानना है कि जिसे अपनी जिंदगी मे प्यार बनाए रखना हो, बेहतरीन लुफ्त उठाना हो, हस्ते मुस्कुराते हुए जीना हो तो अपने प्यार के साथ ओर उसके लिए प्यार से जीना सिख लो जिंदगी हसीन हो जाएगी ।
सबके लिए प्यार ❤️
Life is a journey…

પ્રશ્નાર્થ…..
તમને જમવાનું બનાવતા આવડે છે ?
તમે કઈ સદી માં જીવી રહ્યા છો?
અરે એવું પૂછવાનું હોય આધૂનિક યુગ છે મોર્ડન પરિવારો છે ક્યાંક ભેગા તો ક્યાંક જુદા પરિવારો ની વિચારસરણી ધરાવતા લોકો છે ઘર પરિવારો માં બધા ને સમાનતા થી રેહવાની અને જીવવાની છૂટ મળે એ રીત નું નિયમો અસ્તિત્વ માં આવ્યે એક દસકુ ગયું હોય એવું લાગે છે થોડા મતિભ્રમિત કરે એવા કુરિવાજો થી સમાજ દૂર થયા હોય એવો અહેસાસ છે .અરે અત્યાર માં બાળકો ને તો દૂધપીતી, વિધવા વિવાહ દહેજ પ્રથા , લગ્ન પ્રથા , નાતજાત થી બહર મૂકવા ,અછૂટપ્રથા આ બધું શું હતું એ પણ ખબર નથી એમને સામાજીક વિજ્ઞાનના વિષય માં ભણવાનું આવે છે એમાંય એ લોકો એવું તો હોતું હસે કહી ને ગોખે છે .
આજ ની પેઢી જે પોતાને મોર્ડન કહે છે આ બધા થી અજાણ છે તે છતાં એ લોકો માં પણ આપણા કુરિવાજો જીવિત જ છે જે કંઇક અંશે આપની જ દેન છે .જેમકે રૂઢીગત રીતે જે ચાલતું આવે છે એને બદલવાની હિંમત કરવા વાળા અત્યારે પેદા થાય એમ નહિ અને જે કરે એને તો …..
જેમ કે આજના પ્રશ્નાર્થ માં આપણે છોકરીના વિષયક લઈ ને વાત કરીએ તો ,જીવનસાથી ની પસંદગી માં મોટા ભાગે જ્યાં પણ છોકરી જોવા જવાના કે પસંદ કરવાની વાત આવે ત્યાં શું જોવામાં આવે છે ?
એક તો રૂપાળી હોય ગોરી હોય.
બધા ઘરના કામ કરી શકતી હોવી જોઈએ .
ખાસ જમવાનું બનાવતા આવડતું હોવું જોઈએ .
બધા સાથે સુમેળ રાખી સકે એવું હોવું જોઈએ.
બીજું ઘણું બધું પણ એક સ્ત્રી તરીકે ,એક ઘર ની દીકરી તરીકે કે વહુ તરીકે , તમે કોઈ પણ પ્રકાર ના કામ કરતા હોવ ,કે ગમે તેટલા ભણેલાં હોવ એ બીજી વાત હોય છે પરંતુ તમને જમવાનું બનાવતા આવડે છે ? તો ઠીક બાકી બીજું જોવું પડશે
ઘણી છોકરીઓ આવી હોય છે જે આવા સવાલો માંથી પસાર થઈ હોય છે હા એ શોખ નો વિષય છે , આજ ન્યુટ્રિશિયન અને હોટેલ મેનેજમેન્ટની જગ્યા પર પુરુષો જોવા મળે છે પણ ઘરમાં એ જ હોટેલ મેનેજમેન્ટ વાળો શેફ એની પત્નિ ને પૂછે કે જમવાનું બનાવતા આવડે છે ? ત્યારે એવું થાય કે આપડા રૂઢીગત મગજ માં રસોડા સાથે હંમેશા સ્ત્રીને જ કેમ જોડવા માં આવે છે .. એ કામ ફક્ત સ્ત્રીનું જ છે એટલે પુરુષો થી થાય નહિ ,ઘરના કામ કાજ માં પુરુષ મદદ કરવી સકે નહિ અથવા કરાવવી પણ હોય તો ઘરમાં માં બાપ ના હોય ત્યારે પત્નિ ને મદદ કરવી એવું કેહવામાં આવે એવું કેમ? જે ઘર માં તમે રહો છો એમાં તો તમે મળીને સંસાર વસાવો છો તો પછી આવો ભેદભાવ કેમ ? ઘણી વાર સ્ત્રીઓ જ એનું કારણ હોય છે પોતાના પતિ પાસે મદદ ની આશા હોય છે પણ જ્યારે એનો છોકરો આવે ત્યારે એને શીખવામાં આવે છે કે આ કામ છોકરીઓ નું ને આ કામ છોકરાઓ નું કામ માં ભેદભાવ વગર તમે તમારા દીકરા ને પણ દીકરી જેટલું શીખવાડો તો આવનારી વહુ એ વહુ નહિ પણ દીકરો બનીને તમારી બની ને રહી સકે .
કારણ તમે છોકરી પાસે ફક્ત રસોડા ની જ નહિ પરંતુ તમે તમારા દીકરા ની જેમ એને બધામાં પારંગત કરશો અને ઉપર થી ભેદભાવ વગર એને જીવવાની સંસ્કાર આપસો
જૂની કહેવત પણ છે એક દીકરી બે ઘર તારે..
પણ ક્યારે જ્યારે છોકરો એને એની ફક્ત ઘર નું દેખભાળ કરવાવાળી કે ફક્ત રસોડે કામ કરવાવાળી એક આયા નહિ એક પત્નિ નહિ પણ એની મિત્ર શોધો જે એના સુખ દુઃખ માં સાથ આપે ,એના સાથે જીવન માણે એના પગે ઘરકામ ની બેડી નહિ પણ એના હાથ માં એના હમસફર નો હાથ હોય જેની સાથે ખચકાયા વગર કોઈ પણ વાત કહી સ્કાતી હોય ફક્ત માબાપ ની સેવા નહિ એ તો ખરી જ પણ ઊપરાંત એમની લાઇફ માણવાની પ્રેરણા આપે એવી ( મતલબ કે આપણા સમાજ માં અહી ૪૦-૫૦ વરસ ના થાય એટલે ભજનો જીવન બની જાય છે એવું ના રેહતા માબાપનો,છોકરા ,દીકરી ,વહુ બધાની જવાબદારી મૂકી a જીવન નો આનંદ માણવાનો સમય આવ્યો એમ કહી ને જીવવું જોઈએ પણ આ પ્રશ્નાર્થ પછી ક્યારેક)
એવું તો કે ક્યાંથી મળે , જરૂરી નથી ક છોકરી જ શોધવી આવી પણ જે તમારા જીવન માં આવે એને તમે તમારી જીવનસાથી કેવી રીતે બનાવી શકો એ મહત્વ નું છે જેથી જીવન ફક્ત જીવો નહિ માણો ..
તમને એવું લાગે કે એના સિવાય પણ ઘણા પ્રશ્નાર્થ છે તો મને જણાવો આપડે એના પર પણ ચર્ચા કરીશું .
—- માધવી શર્મા
Haapy shravan…
नागेन्द्रहाराय त्रिलोचनाय भस्माङ्गरागाय महेश्वराय। नित्याय शुद्धाय दिगम्बराय तस्मै नकाराय नम: शिवाय ॥ भावार्थ :
जो शिव नागराज वासुकि का हार पहिने हुए हैं, तीन नेत्रों वाले हैं, तथा भस्म की राख को सारे शरीर में लगाये हुए हैं, इस प्रकार महान् ऐश्वर्य सम्पन्न वे शिव नित्य–अविनाशी तथा शुभ हैं। दिशायें जिनके लिए वस्त्रों का कार्य करती हैं, अर्थात् वस्त्र आदि उपाधि से भी जो रहित हैं; ऐसे निरवच्छिन्न उस नकार स्वरूप शिव को मैं नमस्कार करता हूँ। ।

मेरी है…..
तेरे चेहरे पर जो मुस्कान हे वो मेरी हे
तेरी आँखों मे जो नमी हे वो मेरी हे
तेरे जिस्म पर जो भी आहट सी हे वो मेरी हे
मेरी जान.. तेरी जान मुझे रहने दे.. क्योकि….
तेरे दिल मे जो चाहत हे वो मेरी हे …
—- Madhavi Sharma
Day thought…
कुछ सफर के लिये कहानियाँ जरुरी होती है
ओर कुछ कहानियों के लिये सफर जरूरी होता हैा
— Madhavi sharma

પ્રતિલિપિ પર વાંચો – “રહસ્ય વેલી”
“રહસ્ય વેલી”, ને પ્રતિલિપિ પર વાંચો : https://gujarati.pratilipi.com/story/%E0%AA%B0%E0%AA%B9%E0%AA%B8%E0%AB%8D%E0%AA%AF-%E0%AA%B5%E0%AB%87%E0%AA%B2%E0%AB%80-uukpd2xk1dgp?utm_source=android&utm_campaign=content_share વાંચો, લખો અને સાંભળો અગણિત રચનાઓ ભારતીય ભાષાઓમાં, તદ્દન નિઃશુલ્ક!
પ્રતિલિપિ ઉપર મારી રચના પ્રતિભાવ આપો. અને તમારો પ્રેમ મારા આ બ્લોગ પર પણ આપો.
Hu chu..
savar chu sanj chu
ugti Navi ughad chu
antar dise Anand chu
koi garib na mukh Ni muskan chu
prit nathi tya prem nathi
Koi ashik na Dil Ni chitkar chu
shabd mahi sur shodhe Avi
vina na tar Ni zankar chu
– Madhavi Sharma